tuncay
03ofkosucusu
Basketbol denince akla oldukça hızlı oynanan (Her ne kadar buz hokeyi daha hızlı olsa da), profesyonel bir maçı izlediğinizde oldukça zevk alacağınız bir spor dalı akla gelir. Son dönemde bu sporun dijital âlemdeki kralı ise 2K Sports’un yapımı NBA 2K serisi olmuştu. Bu kral ise unvanını EA Sports’un NBA serisi NBA Live’dan almıştı.
Şimdi ise sürgündeki kral geri dönüyor ve hak ettiğini düşündüğü tacını geri istiyor. Peki yeni kral bu tacı geri alacak kadar yeterli bir kral mı?
Steps!
Size oyun modlarından veya diğer detaylardan uzun uzun bahsetmeyeceğimi belirterek bu incelemeye başlamak istiyorum. Çünkü az sonra neden bu detaylara girmediğimi, girmek istemediğimi anlayacaksınız. Her seferinde olduğu gibi oyuna bir gösteri maçıyla başladım. Favori takımım olarak Chicago Bulls’u seçtiğim için ana ekranda bu takımla ilgili bilgiler ve otomatik olarak ayarlanmış Chicago Bulls – New York Knicks maçı bulunuyordu. Maça direkt olarak girdim. Daha önce NBA 2K14’ü ve bir önceki NBA 2K13’ü PS3’te oynamış bir oyuncu olarak, maç öncesinde yaşanan renkli görüntüler, dinamik animasyonlarla tanıtılan oyuncular, gazlı bir müzik eşliğinde takım oyuncularının tanıtımları gibi özelliklere oldukça alışmışımdır. Ancak NBA 2K serisinde artık standart olarak bulunan bu gibi özellikler, NBA Live 14’te bulunmuyor. Oyuna bodoslama dalıyorsunuz.
Sırayla gidelim. NBA Live 14, bize saha dışında yaşanabilecek küçük enstantaneleri maalesef sunmuyor. Stadyum tasarımı oldukça detaysız. Seyircilerin hareketleri bir yerden sonra tekrarlamaya başlıyor ve saha kenarındaki görevliler ve gazeteciler, 2-3 farklı modellemenin çoğaltılmasıyla hazırlanmışlar.
Sahanın içine inelim. Genel olarak basketbolcuların modellemeleri oldukça başarılı. Henüz NBA 2K14’ün PS4/Xbox One versiyonunu görmemiş olduğumuz için, gördüğüm en başarılı basketbolcu modellemelerini NBA Live’da gördüğümü söyleyebilirim. Her ne kadar oyuncuların biraz zayıf gözüktüğünü belirtmem gerekse de, çok fazla bir gariplik göze çarpmıyor. Asıl karmaşa ise animasyonlarda. Animasyonlar tek tek ele alındığında muhteşem görünüyorlar. Bunda EA Sports’un hareket yakalama tekniğindeki tecrübesini konuşturduğunu söyleyebiliriz. Ancak animasyonlardaki problem, aralarındaki geçişte yer alıyor. Geçişler kesik kesik ve akıcılığı engelliyor. Artık 60 fps’de Battlefield 4 gördüğümüz yeni nesilde bu gibi hatalar affedilecek gibi değil. Bununla birlikte durmadan sallanan formalar mı dersiniz, smaça çıkıp anlamsız yerlere dönen oyuncular mı dersiniz, mantıksızlık had safhada.
Şimdi ise sürgündeki kral geri dönüyor ve hak ettiğini düşündüğü tacını geri istiyor. Peki yeni kral bu tacı geri alacak kadar yeterli bir kral mı?
Steps!
Size oyun modlarından veya diğer detaylardan uzun uzun bahsetmeyeceğimi belirterek bu incelemeye başlamak istiyorum. Çünkü az sonra neden bu detaylara girmediğimi, girmek istemediğimi anlayacaksınız. Her seferinde olduğu gibi oyuna bir gösteri maçıyla başladım. Favori takımım olarak Chicago Bulls’u seçtiğim için ana ekranda bu takımla ilgili bilgiler ve otomatik olarak ayarlanmış Chicago Bulls – New York Knicks maçı bulunuyordu. Maça direkt olarak girdim. Daha önce NBA 2K14’ü ve bir önceki NBA 2K13’ü PS3’te oynamış bir oyuncu olarak, maç öncesinde yaşanan renkli görüntüler, dinamik animasyonlarla tanıtılan oyuncular, gazlı bir müzik eşliğinde takım oyuncularının tanıtımları gibi özelliklere oldukça alışmışımdır. Ancak NBA 2K serisinde artık standart olarak bulunan bu gibi özellikler, NBA Live 14’te bulunmuyor. Oyuna bodoslama dalıyorsunuz.
Sırayla gidelim. NBA Live 14, bize saha dışında yaşanabilecek küçük enstantaneleri maalesef sunmuyor. Stadyum tasarımı oldukça detaysız. Seyircilerin hareketleri bir yerden sonra tekrarlamaya başlıyor ve saha kenarındaki görevliler ve gazeteciler, 2-3 farklı modellemenin çoğaltılmasıyla hazırlanmışlar.
Sahanın içine inelim. Genel olarak basketbolcuların modellemeleri oldukça başarılı. Henüz NBA 2K14’ün PS4/Xbox One versiyonunu görmemiş olduğumuz için, gördüğüm en başarılı basketbolcu modellemelerini NBA Live’da gördüğümü söyleyebilirim. Her ne kadar oyuncuların biraz zayıf gözüktüğünü belirtmem gerekse de, çok fazla bir gariplik göze çarpmıyor. Asıl karmaşa ise animasyonlarda. Animasyonlar tek tek ele alındığında muhteşem görünüyorlar. Bunda EA Sports’un hareket yakalama tekniğindeki tecrübesini konuşturduğunu söyleyebiliriz. Ancak animasyonlardaki problem, aralarındaki geçişte yer alıyor. Geçişler kesik kesik ve akıcılığı engelliyor. Artık 60 fps’de Battlefield 4 gördüğümüz yeni nesilde bu gibi hatalar affedilecek gibi değil. Bununla birlikte durmadan sallanan formalar mı dersiniz, smaça çıkıp anlamsız yerlere dönen oyuncular mı dersiniz, mantıksızlık had safhada.