protector
05ofciragi
Dark Souls. Bu isim son yıllarda en çok konuşulan, tartışılan şeylerden birisi oldu. Çok sattı, çok sevildi. Biz de dâhil olmak üzere oyun basınından oldukça yüksek puanlar aldı. En önemlisi büyük bir kitle oluşturdu. Acıdan zevk alan, rahatsız ve keşfetmeye meraklı bir kitle.
Bunu nasıl başardı? Son yılların fenomen oyun serilerinden birisi olan Dark Souls tam olarak ne yaptı?
İlk olarak oyunların “ölüm” mekaniğine anlam kazandırdı. Oyunlarda ölmek bir önceki kayıt veya kontrol noktasından yeniden başlamaktır. İtiraz etmesi bile anlamsız olan, kesin bir kavram. Tamam, oyunların Hardcore seçenekleri bulunuyor ve öldüğünüz zaman bir daha devam edemiyorsunuz. Mantıklı olarak oyun orada sonlanmış oluyor. “Oyun Bitti” yani başarısız oldun. Yeni bir oyun aç ve maceraya yeniden ortak ol.
Peki, başarısızlık kavramında duracak olursak: Dark Souls ne yapıyor? Bizi başarısızlığa mahkûm ediyor. Çünkü teknik olarak hiçbir zaman ölmüyorsunuz. Ölümsüzlükle lanetlenmiş olduğunuz için öldüğünüz zaman ruhunuz bir şekilde geri dönüyor ve kaldığınız yerden devam ediyorsunuz. Öldüğünüz için lanet sizi daha fazla etkiliyor ve her başarısızlığınızda daha fazla zayıflıyorsunuz.
Ölümü oyun içi bir mekanik haline getirmek, bana göre bugüne kadar yapılmış en acımasızca şey. Takıldığınızda, başarısız olduğunuzda geri alamazsınız. Bir hata yapmışsınızdır ve bunun sonuçlarına katlanmak zorundasınızdır.
Konumuz Dark Souls ise geçmiş diye bir şey olamaz. Tıpkı hayat gibi yaptığınız hiçbir şeyi geri alamıyor olmanızdır onu en zor kılan. Geri dönmek ve toparlanmak yok. Düşmanlar aslında o kadar zor değil. Evet, çok vuruyorlar ve hayli yetenekliler. Yine de aynı şekilde dikkatli olduğunuzda yara bile almadan onları yok edebiliyorsunuz.
Fakat ne kadar uğraşırsanız uğraşın eninde sonunda hata yapıyorsunuz. Sonra da zincir tetikleniyor. Döngünün kilitleri bir kez kapandığında artık geri dönemiyorsunuz ve yaptığınız hataların cezasını çekmeye başlıyorsunuz.
Kendi fikrimi belirtmem gerekirse, Dark Souls 1-2 gerçek hayatın çarpık bir yansımasından ibaret. Bu elbette teorik olarak geçerliliği olan bir ifadedir. Bir hata yaptığınızda onu düzeltmek için bir şansınız da olur. Bu şansı kullanmak sizin elinizdedir. Dikkatli olup her şeyi düzeltebilirsiniz. Davranışınızın sonuçları ortadan kaybolmasa bile en azından tamir etmiş olursunuz. Hatanızdan bir parçayı üstünüzde taşımaksa sizin diyetinizdir. Yaptığınız bu hatayı ikinci kere geri çevirmekse kesinlikle çok zordur. Üçüncü seferindeyse kaybetmeye başladığınızı hissedersiniz.
Bunu nasıl başardı? Son yılların fenomen oyun serilerinden birisi olan Dark Souls tam olarak ne yaptı?
İlk olarak oyunların “ölüm” mekaniğine anlam kazandırdı. Oyunlarda ölmek bir önceki kayıt veya kontrol noktasından yeniden başlamaktır. İtiraz etmesi bile anlamsız olan, kesin bir kavram. Tamam, oyunların Hardcore seçenekleri bulunuyor ve öldüğünüz zaman bir daha devam edemiyorsunuz. Mantıklı olarak oyun orada sonlanmış oluyor. “Oyun Bitti” yani başarısız oldun. Yeni bir oyun aç ve maceraya yeniden ortak ol.
Peki, başarısızlık kavramında duracak olursak: Dark Souls ne yapıyor? Bizi başarısızlığa mahkûm ediyor. Çünkü teknik olarak hiçbir zaman ölmüyorsunuz. Ölümsüzlükle lanetlenmiş olduğunuz için öldüğünüz zaman ruhunuz bir şekilde geri dönüyor ve kaldığınız yerden devam ediyorsunuz. Öldüğünüz için lanet sizi daha fazla etkiliyor ve her başarısızlığınızda daha fazla zayıflıyorsunuz.
Ölümü oyun içi bir mekanik haline getirmek, bana göre bugüne kadar yapılmış en acımasızca şey. Takıldığınızda, başarısız olduğunuzda geri alamazsınız. Bir hata yapmışsınızdır ve bunun sonuçlarına katlanmak zorundasınızdır.
Konumuz Dark Souls ise geçmiş diye bir şey olamaz. Tıpkı hayat gibi yaptığınız hiçbir şeyi geri alamıyor olmanızdır onu en zor kılan. Geri dönmek ve toparlanmak yok. Düşmanlar aslında o kadar zor değil. Evet, çok vuruyorlar ve hayli yetenekliler. Yine de aynı şekilde dikkatli olduğunuzda yara bile almadan onları yok edebiliyorsunuz.
Fakat ne kadar uğraşırsanız uğraşın eninde sonunda hata yapıyorsunuz. Sonra da zincir tetikleniyor. Döngünün kilitleri bir kez kapandığında artık geri dönemiyorsunuz ve yaptığınız hataların cezasını çekmeye başlıyorsunuz.
Kendi fikrimi belirtmem gerekirse, Dark Souls 1-2 gerçek hayatın çarpık bir yansımasından ibaret. Bu elbette teorik olarak geçerliliği olan bir ifadedir. Bir hata yaptığınızda onu düzeltmek için bir şansınız da olur. Bu şansı kullanmak sizin elinizdedir. Dikkatli olup her şeyi düzeltebilirsiniz. Davranışınızın sonuçları ortadan kaybolmasa bile en azından tamir etmiş olursunuz. Hatanızdan bir parçayı üstünüzde taşımaksa sizin diyetinizdir. Yaptığınız bu hatayı ikinci kere geri çevirmekse kesinlikle çok zordur. Üçüncü seferindeyse kaybetmeye başladığınızı hissedersiniz.