with
05ofciragi
Death Race 2000’i bilir misiniz?
Hayır, Jason Statham’in oynadığı şu yeni çekilmiş filmi değil, 1975’te çekilmiş olan ve başrollerini David Carradine ile Sylvester Stallone’nin oynadığı filmi soruyorum. Nitekim 1995’teki ilk Twisted Metal ve özellikle de 1997’deki ilk Carmageddon oyunlarının çıkış noktasıdır bu film. Carradine’ın zamanında çekilen filmin yıldızı da oydu, nitekim Sylvester Stallone yan rolde yer alıyordu.
Onda da insanları ezerek puanların toplandığı bir yarış ve bu yarışın arkasındaki kumpasın açığa çıkışı anlatılıyordu. Ben, küçük yaşta izlediğim bu filmden oldukça etkilenmiştim. Tıpkı ardından oynadığım Carmageddon ve Twisted Metal gibi.
Dondurma kamyonundan bir hikaye
Eat Sleep Play’in yeni oyun Twisted Metal eski bir hikayeyi yeniden gözlerimizin önüne seriyor, lakin bu sefer farklı bir anlatım şekli ile. Gizemli iş adamı Calypso’nun düzenlediği bu yarışmada tek kural hayatta kalmak. Kazanmanın ödülü ise bir dileğin (ne olursa olsun) gerçekleşmesi. Elbette ünlü atasözü “Ne dilediğine dikkat et, gerçek olabilir” mantığı hikayemizin temelinde yatıyor.
Yeni Twisted Metal’da eskilerden farklı olarak üç ayrı karakterin hikayesine tanıklık ediyoruz. İlk başta artık oyunun kendisi ile özdeşleşmiş Sweet Tooth, ardından ölüme meydan okuyan Mr. Grimm ve en sonunda ise Doll Face. Bu üç karakterin beraberinde getirdikleri adamlar sayesinde de öldürecek pek çok yarışmacımız oluyor.
Eski grubu yeniden toplamak
Play Station 3 için özel olarak çıkan Twisted Metal 2012 hakkında aslında söylenebilecek ekstra bir olay yok. Neden derseniz, oyunun görselliği haricinde çok bir değişiklik yapılmamış. Aksine özellikle oyun mekaniği eski oyundaki gibi aynı kalmış.
Belki de oyunun en rahatsız edici tarafı bu olarak görülebilir. Eski bir seriye yıllar sonra yeni bir oyun geldiğinde görseller haricinde de oynanışta değişiklik olur diye düşünüyorsunuz ancak bu her zaman denk gelmeyebiliyor. Nitekim şu sıralar pek çok remake’in veya yeniden doğan efsanelerin pek çoğunda buna şahit olduk.
Ancak dediğim gibi TM için bu söz konusu değil. Tıpkı 1995’teki PSOne’da olduğu gibi araç kontrolü, hasarlar, çarpma etkileri ve efektleri abartılı bir şekilde karşımıza çıkıyor. Misal Juggernaut adlı kamyonun size çarpması ile 35-40 metre havaya fırlayıp taklalar atarak yere düşebiliyorsunuz, veya medic araçlarından fırladıktan sonra duvara çarpıp lastik top gibi sekebiliyorsunuz. Bunlar bazılarınızın hoşuna gitmeyecek olabilir.
Hayır, Jason Statham’in oynadığı şu yeni çekilmiş filmi değil, 1975’te çekilmiş olan ve başrollerini David Carradine ile Sylvester Stallone’nin oynadığı filmi soruyorum. Nitekim 1995’teki ilk Twisted Metal ve özellikle de 1997’deki ilk Carmageddon oyunlarının çıkış noktasıdır bu film. Carradine’ın zamanında çekilen filmin yıldızı da oydu, nitekim Sylvester Stallone yan rolde yer alıyordu.
Onda da insanları ezerek puanların toplandığı bir yarış ve bu yarışın arkasındaki kumpasın açığa çıkışı anlatılıyordu. Ben, küçük yaşta izlediğim bu filmden oldukça etkilenmiştim. Tıpkı ardından oynadığım Carmageddon ve Twisted Metal gibi.
Dondurma kamyonundan bir hikaye
Eat Sleep Play’in yeni oyun Twisted Metal eski bir hikayeyi yeniden gözlerimizin önüne seriyor, lakin bu sefer farklı bir anlatım şekli ile. Gizemli iş adamı Calypso’nun düzenlediği bu yarışmada tek kural hayatta kalmak. Kazanmanın ödülü ise bir dileğin (ne olursa olsun) gerçekleşmesi. Elbette ünlü atasözü “Ne dilediğine dikkat et, gerçek olabilir” mantığı hikayemizin temelinde yatıyor.
Yeni Twisted Metal’da eskilerden farklı olarak üç ayrı karakterin hikayesine tanıklık ediyoruz. İlk başta artık oyunun kendisi ile özdeşleşmiş Sweet Tooth, ardından ölüme meydan okuyan Mr. Grimm ve en sonunda ise Doll Face. Bu üç karakterin beraberinde getirdikleri adamlar sayesinde de öldürecek pek çok yarışmacımız oluyor.
Eski grubu yeniden toplamak
Play Station 3 için özel olarak çıkan Twisted Metal 2012 hakkında aslında söylenebilecek ekstra bir olay yok. Neden derseniz, oyunun görselliği haricinde çok bir değişiklik yapılmamış. Aksine özellikle oyun mekaniği eski oyundaki gibi aynı kalmış.
Belki de oyunun en rahatsız edici tarafı bu olarak görülebilir. Eski bir seriye yıllar sonra yeni bir oyun geldiğinde görseller haricinde de oynanışta değişiklik olur diye düşünüyorsunuz ancak bu her zaman denk gelmeyebiliyor. Nitekim şu sıralar pek çok remake’in veya yeniden doğan efsanelerin pek çoğunda buna şahit olduk.
Ancak dediğim gibi TM için bu söz konusu değil. Tıpkı 1995’teki PSOne’da olduğu gibi araç kontrolü, hasarlar, çarpma etkileri ve efektleri abartılı bir şekilde karşımıza çıkıyor. Misal Juggernaut adlı kamyonun size çarpması ile 35-40 metre havaya fırlayıp taklalar atarak yere düşebiliyorsunuz, veya medic araçlarından fırladıktan sonra duvara çarpıp lastik top gibi sekebiliyorsunuz. Bunlar bazılarınızın hoşuna gitmeyecek olabilir.