tuncay
03ofkosucusu
İtiraf ediyorum, DLC olayına bayağı karşıyım aslında. Üç beş silah, iki kaplamayı "ek içerik" diye satma yüzsüzlüğünü başlatan olay olduğu için içten içe büyük bir kinim var bu konsepte. Hele ki yeni çıkan oyuna ilk günden DLC çıkartan oyunlara iyice gıcık oluyorum. Ben zaten oyunu satın almak için para vermişim, ekstra içerik için daha ilk günden niye benden tekrar para istiyorsun ki? Ama ne yalan söyleyeyim, bu ek ödeme konseptinden ne kadar nefret edersem edeyim, arada bir böyle hikâye odaklı bir DLC yapıp da aklımı alan bir iki yapımcı çıkmadı da değil hani. Yakın zamanda Bioshock: Infinite vardı mesela bunu yapan. Şimdi ise geçtiğimiz sene içerisinde en beğendiğim oyunlardan biri olan The Last of Us yaptı aynı şeyi...
Gerçi en baştan açık konuşsam iyi olacak: Left Behind'a karşı beğeniniz, ne beklediğinize bağlı olarak değişecek. Eğer ana oyundaki hikâyenin devamını öğrenmek için alıyorsanız hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Yeni süper mekanikler, düşmanlar ve silahlar bekliyorsanız size yine hitap etmeyecek bu eklenti. Ancak Left Behind'dan beklentiniz mevcut karakterlerin yüzeyini kazıyıp derinliklerine bakış atmanızı sağlayacak bir kısa hikâyeyse, işte o zaman doğru yerdesiniz...
Left Behind genel olarak "anlardan" oluşuyor. Öyle çenenizi düşürecek olaylar, süper realistik çatışmalar ya da beklemediğiniz anda ters köşeler yapmakla uğraşmıyor oyun. Bunun yerine Ellie ve en yakın dostu Riley'in arasındaki ilişkiye yoğunlaşıyor. Ve tabii bir de dehşet saçan mantarın temas ettiği her şeyi çürütmesine rağmen içimizdeki çocuğa dokunmayı başaramamasının üzerine...
Eğer The Last of Us: American Dreams çizgi romanlarını okuduysanız göreceğiniz mekanlar, üstü kapalı bahsedilen isimler size sıkça tanıdık gelecektir. Okumadıysanız da iki üç atıf dışında kaçırdığınız çok ciddi bir detay yok zaten. Riley ve Ellie'nin çıktığı bir "gece gezmesini" konu alan Left Behind, aynı zamanda asıl oyunda atladığımız bir zaman dilimine de ucundan dokunuyor. İki zaman dilimi arasında gidip gelmek, hikâye anlatımı açısından enteresan bir dinamik yaratmış. Bir an ilk yardım çantası bulmak için kendinizi yırtarken, bir sonraki anda ise hayatında ilk defa dönme dolaba binen Ellie'nin neşesine ortak olabiliyorsunuz. Açıkçası bu geçmişe dönüşler oyunun genel silüetine göre çok daha "rahat" bir atmosfer içerdiğinden hoş bir değişiklik olmuş. Ancak rahat dediysem kendinizi iyice yaymayın tabii, sonlara doğru her iki tarafta da tansiyon hızla tırmanmaya başlıyor...
Gerçi en baştan açık konuşsam iyi olacak: Left Behind'a karşı beğeniniz, ne beklediğinize bağlı olarak değişecek. Eğer ana oyundaki hikâyenin devamını öğrenmek için alıyorsanız hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Yeni süper mekanikler, düşmanlar ve silahlar bekliyorsanız size yine hitap etmeyecek bu eklenti. Ancak Left Behind'dan beklentiniz mevcut karakterlerin yüzeyini kazıyıp derinliklerine bakış atmanızı sağlayacak bir kısa hikâyeyse, işte o zaman doğru yerdesiniz...
Left Behind genel olarak "anlardan" oluşuyor. Öyle çenenizi düşürecek olaylar, süper realistik çatışmalar ya da beklemediğiniz anda ters köşeler yapmakla uğraşmıyor oyun. Bunun yerine Ellie ve en yakın dostu Riley'in arasındaki ilişkiye yoğunlaşıyor. Ve tabii bir de dehşet saçan mantarın temas ettiği her şeyi çürütmesine rağmen içimizdeki çocuğa dokunmayı başaramamasının üzerine...
Eğer The Last of Us: American Dreams çizgi romanlarını okuduysanız göreceğiniz mekanlar, üstü kapalı bahsedilen isimler size sıkça tanıdık gelecektir. Okumadıysanız da iki üç atıf dışında kaçırdığınız çok ciddi bir detay yok zaten. Riley ve Ellie'nin çıktığı bir "gece gezmesini" konu alan Left Behind, aynı zamanda asıl oyunda atladığımız bir zaman dilimine de ucundan dokunuyor. İki zaman dilimi arasında gidip gelmek, hikâye anlatımı açısından enteresan bir dinamik yaratmış. Bir an ilk yardım çantası bulmak için kendinizi yırtarken, bir sonraki anda ise hayatında ilk defa dönme dolaba binen Ellie'nin neşesine ortak olabiliyorsunuz. Açıkçası bu geçmişe dönüşler oyunun genel silüetine göre çok daha "rahat" bir atmosfer içerdiğinden hoş bir değişiklik olmuş. Ancak rahat dediysem kendinizi iyice yaymayın tabii, sonlara doğru her iki tarafta da tansiyon hızla tırmanmaya başlıyor...