protector
05ofciragi
İnsanoğlu... İtiraf edelim, hepimiz hırslı ve istediklerine sahip olmak için elinden gelen her şeyi hatta daha fazlasını yapabilecek canlılarız. İdeallerimiz uğruna, ahlaki veya etnik kuralları hiçe sayabilir, insan hayatına çöp gözüyle bakabiliriz. Hedefimiz önünde duranların ise vay hallerine. Karşımızda duran insan ya da kavramfark etmez, gazabımızı tadar. Çünkü, insanoğlu açtır.
İşte içimizde dinmeyen bu nefret sebebiyle, yeni bir nükleer savaş başladı. Bizler, sahip olmayı arzuladığımız topraklar yerine yeraltında yaşamaya mahkum edildik. Ülkeler, günlük bir işmiş gibi nükleer bombaları birbiri ardına ateşledi ve tam göbeğinde bulunduğumuz nükleer kıyamet, doğa ananın biz insanlardan öcünü almasına neden oldu. Uçsuz bucaksız maviliğe sahip denizler kavruldu ve yeşile bürünmüş ormanlar yanarak kül oldu. Radyasyon yüzünden dünya yüzeyi yaşanılamaz bir çehreye bürünmüştü ancak, medeniyet son anda insanlığın imdadına yetişmişti. Gelişmişliğimizin simgesi olan metrolar, yeni evlerimiz olmuştu.
Rutubetli, karanlık ve türlü kemirgenlerin cirit attığı bir ev... Her ne olursa olsun ev evdir ve biz onun sayesinde hayata tutunmayı başardık. Tabii keşke aynı şeyleri kendi ellerimizle yarattığımız kıyamet için de söyleyebilsek.
Artık toplum sistemi çöktüğü için, birlik olmamız gereken zamanlarda bile ayrı düştük ve insanlar, kendi ideolojileri doğrultusunda farklı topluluklar oluşturmaya başladılar. Hatta Nazi'ler bile, içinde bulunduğumuz kaos ortamında üremeyi başardılar. Daha da kötüsü, ardımızda bıraktığımız ve yaralarını sarmaya çalışan dünyada birbirinden farklı canavarlar oluşmaya başladı. Özellikle "The Dark Ones" ismindeki yaratıklar, şeytanlığın ve kötülüğün vücut bulmuş halleriydi.
Artık doğal seleksiyon döngüsünün en altında yok olmaya mahkum bırakılmıştık ancak o kadar çabuk pes edemezdik. Radyasyon kaplı havada nefes aldığımız ve kalbimiz çarptığı müddetçe, hayatta kalmalı, insanoğluna karşı oluşan tehditlerin hepsini yok etmeliyiz.
İşte Metro serisi, genel anlamda böyle bir hikayeye sahip ve her iki Metro oyunu da, yeni nesil içinMetro Redux adı altında tek bir pakette toplandı.
İşte içimizde dinmeyen bu nefret sebebiyle, yeni bir nükleer savaş başladı. Bizler, sahip olmayı arzuladığımız topraklar yerine yeraltında yaşamaya mahkum edildik. Ülkeler, günlük bir işmiş gibi nükleer bombaları birbiri ardına ateşledi ve tam göbeğinde bulunduğumuz nükleer kıyamet, doğa ananın biz insanlardan öcünü almasına neden oldu. Uçsuz bucaksız maviliğe sahip denizler kavruldu ve yeşile bürünmüş ormanlar yanarak kül oldu. Radyasyon yüzünden dünya yüzeyi yaşanılamaz bir çehreye bürünmüştü ancak, medeniyet son anda insanlığın imdadına yetişmişti. Gelişmişliğimizin simgesi olan metrolar, yeni evlerimiz olmuştu.
Rutubetli, karanlık ve türlü kemirgenlerin cirit attığı bir ev... Her ne olursa olsun ev evdir ve biz onun sayesinde hayata tutunmayı başardık. Tabii keşke aynı şeyleri kendi ellerimizle yarattığımız kıyamet için de söyleyebilsek.
Artık toplum sistemi çöktüğü için, birlik olmamız gereken zamanlarda bile ayrı düştük ve insanlar, kendi ideolojileri doğrultusunda farklı topluluklar oluşturmaya başladılar. Hatta Nazi'ler bile, içinde bulunduğumuz kaos ortamında üremeyi başardılar. Daha da kötüsü, ardımızda bıraktığımız ve yaralarını sarmaya çalışan dünyada birbirinden farklı canavarlar oluşmaya başladı. Özellikle "The Dark Ones" ismindeki yaratıklar, şeytanlığın ve kötülüğün vücut bulmuş halleriydi.
Artık doğal seleksiyon döngüsünün en altında yok olmaya mahkum bırakılmıştık ancak o kadar çabuk pes edemezdik. Radyasyon kaplı havada nefes aldığımız ve kalbimiz çarptığı müddetçe, hayatta kalmalı, insanoğluna karşı oluşan tehditlerin hepsini yok etmeliyiz.
İşte Metro serisi, genel anlamda böyle bir hikayeye sahip ve her iki Metro oyunu da, yeni nesil içinMetro Redux adı altında tek bir pakette toplandı.