with
05ofciragi
Diablo III. Tam anlamıyla bir yılan hikayesi, oldukça tartışma yaratan ve oyun dünyasını ikiye bölen yegane yapım. 12 Yıllık bir hikaye, milyonlarca oyuncunun beklentisi, verilen sözler, yerine getirilenler ve getirilemeyenler, skandallar ve daha arkasında pek çok ayrı hikaye ile son yıllarda oyun sektörünün en çok konuşulan yapımlarından.
Blizzard, Diablo 3’ü ilk çıkarttığı vakit,oyun tarihinin gelmiş geçmiş en heyecanlı ve en büyük çılgınlıklarından birisinin de startını vermiş oldu. Kimi oyuncular ilk dört beş saatten sonra oyunu kapatıp (eğer girebildiyseler) internette Blizzard'ı eleştiri bombardımanına tuttu. Blizzard ise bu tepkileri önceden beklediği için, daha önce oyuncuların "beklentilerini düşürmesi" gerektiğini söyleyerek açıklama yapmıştı zaten.
Peki ama gerçekten öyle miydi? PC versiyonunu oynarken, o kadar büyük bir hayal kırıklığı ile karşılaşmıştım ki, neresinden tutacağımı bilmememiştim. Benim için, Diablo 3 neresinden tutsam elimde kalıyordu ve Blizzard’ın bu durumu düzeltmek için yapabileceği bir şey yoktu. Yetersiz grafikler, oyunun en önemli yanı olan eşyaların modellemelerinin çok kısıtlı olması, bazılarının üzerinizde bile görünmemesi, sürekli olarak online oynama zorunluluğu, korkunç diyaloglar, basmakalıp hikaye, en vurucu sahnelerin oyun içi olarak çat diye geçiştirilmesi (Deckard Cain’den bahsediyorum tabii ki), ben bu kadar hayal kırıklığına uğradığımı hatırlamıyorum. Eğer başka bir şirketten bahsediyor olsaydık, bunlar kabul edilebilir şeyler olurdu fakat Blizzard’ın oyuna eşya modellememesi gibi bir şeyi kabul edemiyor insan.
Hele Real Money Auction House mevzusuna girmek bile istemiyorum, oynanışı en kıymetli hale getiren yüksek dereceli eşyaları bulup bununla övünmek, bunun heyecanını yaşayabilmek gibi en basit oyun sevincini bile mundar eden, gerçek para ile yüksek dereceli eşyalar alabileceğiniz bu sistem, tamamen Blizzard’ın insanlara dayattığı korkunç bir sömürüdür. Oyuncu kullanmasa bile, bunun varlığı, oyunun ruhunu kirletiyor.
Fakat Diablo 3 ile ilgili genel olarak fikirlerimi söylemem gerekirse, bu çok uzun bir yazı olur ve sabaha kadar sürer, bu sebeple konsol versiyonuna odaklanacağım.
Öncelikle, Diablo 3’ün konsol versiyonu, bir anlamda çok daha sade ve pür. Real Money Auction House ve sürekli olarak online olma gerekliliğinin olmadığı, oyunun kanımca bunlardan “arındırılmış” bir versiyonu. Tabii dolayısıyla Battle.Net yok.
Battle.Net her ne kadar sürekli olarak online olmayı gerektirse de, bir süre sonra bunun bazı faydaları olduğunu görüyorsunuz. Blizzard’ın kendi oyunları arasında oluşturmaya çalıştırdığı bu portal denklemine maalesef ki konsol versiyonu bu sebeple dahil olamıyor, tabii hala arkadaşlarınızla internetten oynayabilmeniz mümkün fakat siz oynarken “Abi ben de Caldeum’dayım hadi beraber yapalım.” gibi durumlar yaşayamıyorsunuz maalesef. “Ne gerek var?” diye soranlar olacaktır, kişiye göre değişen bir tercih tabii ki.
Blizzard, Diablo 3’ü ilk çıkarttığı vakit,oyun tarihinin gelmiş geçmiş en heyecanlı ve en büyük çılgınlıklarından birisinin de startını vermiş oldu. Kimi oyuncular ilk dört beş saatten sonra oyunu kapatıp (eğer girebildiyseler) internette Blizzard'ı eleştiri bombardımanına tuttu. Blizzard ise bu tepkileri önceden beklediği için, daha önce oyuncuların "beklentilerini düşürmesi" gerektiğini söyleyerek açıklama yapmıştı zaten.
Peki ama gerçekten öyle miydi? PC versiyonunu oynarken, o kadar büyük bir hayal kırıklığı ile karşılaşmıştım ki, neresinden tutacağımı bilmememiştim. Benim için, Diablo 3 neresinden tutsam elimde kalıyordu ve Blizzard’ın bu durumu düzeltmek için yapabileceği bir şey yoktu. Yetersiz grafikler, oyunun en önemli yanı olan eşyaların modellemelerinin çok kısıtlı olması, bazılarının üzerinizde bile görünmemesi, sürekli olarak online oynama zorunluluğu, korkunç diyaloglar, basmakalıp hikaye, en vurucu sahnelerin oyun içi olarak çat diye geçiştirilmesi (Deckard Cain’den bahsediyorum tabii ki), ben bu kadar hayal kırıklığına uğradığımı hatırlamıyorum. Eğer başka bir şirketten bahsediyor olsaydık, bunlar kabul edilebilir şeyler olurdu fakat Blizzard’ın oyuna eşya modellememesi gibi bir şeyi kabul edemiyor insan.
Hele Real Money Auction House mevzusuna girmek bile istemiyorum, oynanışı en kıymetli hale getiren yüksek dereceli eşyaları bulup bununla övünmek, bunun heyecanını yaşayabilmek gibi en basit oyun sevincini bile mundar eden, gerçek para ile yüksek dereceli eşyalar alabileceğiniz bu sistem, tamamen Blizzard’ın insanlara dayattığı korkunç bir sömürüdür. Oyuncu kullanmasa bile, bunun varlığı, oyunun ruhunu kirletiyor.
Fakat Diablo 3 ile ilgili genel olarak fikirlerimi söylemem gerekirse, bu çok uzun bir yazı olur ve sabaha kadar sürer, bu sebeple konsol versiyonuna odaklanacağım.
Öncelikle, Diablo 3’ün konsol versiyonu, bir anlamda çok daha sade ve pür. Real Money Auction House ve sürekli olarak online olma gerekliliğinin olmadığı, oyunun kanımca bunlardan “arındırılmış” bir versiyonu. Tabii dolayısıyla Battle.Net yok.
Battle.Net her ne kadar sürekli olarak online olmayı gerektirse de, bir süre sonra bunun bazı faydaları olduğunu görüyorsunuz. Blizzard’ın kendi oyunları arasında oluşturmaya çalıştırdığı bu portal denklemine maalesef ki konsol versiyonu bu sebeple dahil olamıyor, tabii hala arkadaşlarınızla internetten oynayabilmeniz mümkün fakat siz oynarken “Abi ben de Caldeum’dayım hadi beraber yapalım.” gibi durumlar yaşayamıyorsunuz maalesef. “Ne gerek var?” diye soranlar olacaktır, kişiye göre değişen bir tercih tabii ki.