hoPPaLApaSam
06ofkalfasi
Orduda hızla yükseldim. Büyüdeki diğer Daevalardan daha yetenekliydim ve 1 yıl geçmeden tüm bir lejyonun komutasını almıştım. Savaş şiddetliydi , sık sık Balaurların karsısında tehlikeye atılıyorduk , Empyrean Lordları bizi her zaman koruyorlardı. Yeteneklerimiz ve taktiklerimiz gelişiyordu , eskiden Aetheric Kalkan’a sığınmak zorunda olan bizler , artık gençlerini , daha tecrübesiz ejderleri , öldürmeye başladık. Bunlar küçük adımlardı , ama her ebeveynin bildiği gibi , her çocuk koşmadan önce yürümeyi öğrenmelidir. Ve epimizi şaşırtan gün geldi çattı.
Sonsuzluk Kulesi’nin iki muhafızından biri olan , Lord Israphel, Ejder Lordlarından herkesten çok tiksinen , Lord Israphel, onlarla barışmamız gerektiğini söyledi. Bu sözünün , savaşın amacının Balaurların kökünü kazımak olmadığını söyleyerek arkasında durdu. Savaşın amacı Aion’u korumaktı.
Çok şaşırmıştım. Şaşırmıştım çünkü kurtarıcılarımızdan biri inancını bu kadar … kolay yitirmişti , şaşırmıştım çünkü cesareti ve kararlılığı bu kadar ..çabuk kaybolmuştu. Başta Empyrean Lordları arasında şaşkınlık hüküm sürdü. O zamanda , barışın en ufak olasılığı bile düşünülemezdi. Herkes bu fikirde gibiydi. İsraphel’in teklifi sıra dışıydı.
Ama yinede , zayıf Lordların savaşa yetkin olmadıklarını göstermeleri fazla sürmedi , bu yükten kurtulmak istiyorlardı. Lady Ariel teklifi kabul eden ilk Lord idi , ballandıra ballandıra Israphel’in barışı önermeye cüret ederek gösterdiği bilgelik ve cesaretten bahsetti – cesaretmiş. and with honeyed words she spoke of Israphel’s wisdom, his seniority, his bravery – bravery! – in daring to propose peace. Bize , Daevalara , bunu düşünmemiz gerektiğini söyleme küstahlığını gösterdi. O ve takipçileri bin yılın kayıplarını nasıl da hemen unutuverdiler. Kendi türümüzün akan kanının onlar için hiç bir değeri yokmuydu.
Ama diğer Lordlar kararlılıklarını kaybetmemişlerdi. Bir Daeva olarak Lordlarımızdan bazılarını yakından tanıma fırsatı yakaladım. En iyi iş birliği içinde olduğum Lord ise Asphel idi. Hep kararlıydı , ve en büyük başarıyı onun görevlerinde elde ediyorduk. Tutum ve yeteneği hepimize ilham kaynağı oluyordu; Ariel’in can sıkıcı yakarışları bazılarını etkilemeye başlayınca , Asphel’in yüzündeki hüzünlü ifadeyi gördüm , kime sağdık kalacağımı biliyordum. O karşı çıktı , biz de ona destek çıktık. Ariel’i kayıplarımızı küçümsediği için azarladı , ve barış önerisini zaman kaybı ilan etti.
Salon öfkeyle dolmuştu. Hala kulağımda çınlar… suçlamalar , nefret , karmaşa. Bu sırada Israphel’in Siel ile heyecanlı bir şekilde konuştuğunu gördüm. Israphel , Aion’u savaştan ziyade , barış aracılığıyla koruyabileceğimiz konusunda ısrarcıydı. Ama en kötüsü , Siel’in onayladığını görmemdi
Düzeni bir nebze de olsa koruyabilmek için, büyük salonu terk edip 12 lordu kendi başlarına bırakmaya karar verdik. Lord Asphel’in yolunu tek yol bilen yoldaşlarımla gittim , ama diğerleri , korkak arkadaşlarıyla gruplar halinde , gecenin karanlığında kayboldu. Görüşlerimize göre ayrı kamp yerlerine dağılmaya başlamıştık bile.
O gece sonucu sabırla bekledik. Çok net hatırlıyorum; dünyamıza baktığımı , ve ufukta yanan alevleri gördüğümü hatırlıyorum, Balaurlar ile aramızda barış olamayacağını o zaman biliyordum. Aralıksız savaşları ; o kara , boş , yönetmek için duydukları hayvani istek için arkadaşlarımı ve ailemi kılıçtan geçirirken acımasızlığını korumuş , gözleri hatırladım.
Siel’in Israphel’in teklifini geri çevireceğini , Asphel’in fikrini , fikrimizi , savunacağını , Lady Ariel’in bile yola gelip hatasını anlayacağını sanmıştım. Ancak Lordlar salondan cıktıklarında , aldıkları karar beni ve lejyonumu derinden sarstı. Lady Siel boyun eğmişti. Karşı çıkmamıza rağmen, O ve Israphel, Kule’nin muhafızları oldukları için, son söze sahiptiler. Karar verilmişti. Balaurlar ile anlaşacaktık. Ariel’in zafer çığlıklarını ve yandaşlarının söyledikleri anlamsız bir barış şarkısını duymaya başlamıştım bile.
Asphel öfkeli bir yüz ifadesi ile geldi. Gittiğinde, ben de O’nun ile gittim, yandaşlarımdan büyük sayıda Daeva da bize katıldı.
Sonsuzluk Kulesi’nin iki muhafızından biri olan , Lord Israphel, Ejder Lordlarından herkesten çok tiksinen , Lord Israphel, onlarla barışmamız gerektiğini söyledi. Bu sözünün , savaşın amacının Balaurların kökünü kazımak olmadığını söyleyerek arkasında durdu. Savaşın amacı Aion’u korumaktı.
Çok şaşırmıştım. Şaşırmıştım çünkü kurtarıcılarımızdan biri inancını bu kadar … kolay yitirmişti , şaşırmıştım çünkü cesareti ve kararlılığı bu kadar ..çabuk kaybolmuştu. Başta Empyrean Lordları arasında şaşkınlık hüküm sürdü. O zamanda , barışın en ufak olasılığı bile düşünülemezdi. Herkes bu fikirde gibiydi. İsraphel’in teklifi sıra dışıydı.
Ama yinede , zayıf Lordların savaşa yetkin olmadıklarını göstermeleri fazla sürmedi , bu yükten kurtulmak istiyorlardı. Lady Ariel teklifi kabul eden ilk Lord idi , ballandıra ballandıra Israphel’in barışı önermeye cüret ederek gösterdiği bilgelik ve cesaretten bahsetti – cesaretmiş. and with honeyed words she spoke of Israphel’s wisdom, his seniority, his bravery – bravery! – in daring to propose peace. Bize , Daevalara , bunu düşünmemiz gerektiğini söyleme küstahlığını gösterdi. O ve takipçileri bin yılın kayıplarını nasıl da hemen unutuverdiler. Kendi türümüzün akan kanının onlar için hiç bir değeri yokmuydu.
Ama diğer Lordlar kararlılıklarını kaybetmemişlerdi. Bir Daeva olarak Lordlarımızdan bazılarını yakından tanıma fırsatı yakaladım. En iyi iş birliği içinde olduğum Lord ise Asphel idi. Hep kararlıydı , ve en büyük başarıyı onun görevlerinde elde ediyorduk. Tutum ve yeteneği hepimize ilham kaynağı oluyordu; Ariel’in can sıkıcı yakarışları bazılarını etkilemeye başlayınca , Asphel’in yüzündeki hüzünlü ifadeyi gördüm , kime sağdık kalacağımı biliyordum. O karşı çıktı , biz de ona destek çıktık. Ariel’i kayıplarımızı küçümsediği için azarladı , ve barış önerisini zaman kaybı ilan etti.
Salon öfkeyle dolmuştu. Hala kulağımda çınlar… suçlamalar , nefret , karmaşa. Bu sırada Israphel’in Siel ile heyecanlı bir şekilde konuştuğunu gördüm. Israphel , Aion’u savaştan ziyade , barış aracılığıyla koruyabileceğimiz konusunda ısrarcıydı. Ama en kötüsü , Siel’in onayladığını görmemdi
Düzeni bir nebze de olsa koruyabilmek için, büyük salonu terk edip 12 lordu kendi başlarına bırakmaya karar verdik. Lord Asphel’in yolunu tek yol bilen yoldaşlarımla gittim , ama diğerleri , korkak arkadaşlarıyla gruplar halinde , gecenin karanlığında kayboldu. Görüşlerimize göre ayrı kamp yerlerine dağılmaya başlamıştık bile.
O gece sonucu sabırla bekledik. Çok net hatırlıyorum; dünyamıza baktığımı , ve ufukta yanan alevleri gördüğümü hatırlıyorum, Balaurlar ile aramızda barış olamayacağını o zaman biliyordum. Aralıksız savaşları ; o kara , boş , yönetmek için duydukları hayvani istek için arkadaşlarımı ve ailemi kılıçtan geçirirken acımasızlığını korumuş , gözleri hatırladım.
Siel’in Israphel’in teklifini geri çevireceğini , Asphel’in fikrini , fikrimizi , savunacağını , Lady Ariel’in bile yola gelip hatasını anlayacağını sanmıştım. Ancak Lordlar salondan cıktıklarında , aldıkları karar beni ve lejyonumu derinden sarstı. Lady Siel boyun eğmişti. Karşı çıkmamıza rağmen, O ve Israphel, Kule’nin muhafızları oldukları için, son söze sahiptiler. Karar verilmişti. Balaurlar ile anlaşacaktık. Ariel’in zafer çığlıklarını ve yandaşlarının söyledikleri anlamsız bir barış şarkısını duymaya başlamıştım bile.
Asphel öfkeli bir yüz ifadesi ile geldi. Gittiğinde, ben de O’nun ile gittim, yandaşlarımdan büyük sayıda Daeva da bize katıldı.